Załóżmy, że jesteśmy menedżerem w firmie budowlanej i mamy pod sobą pracowników fizycznych, którzy pracują na rozproszonych budowach. Jednym z problemów, z którymi możemy się mierzyć, są niekontrolowane zakupy narzędzi przez pracowników. Ot, ekipa wyjeżdżająca z bazy zapomni zestawu kluczy albo na miejscu połamią im się wiertła. I w takiej sytuacji majster podjeżdża do najbliższego sklepu i kupuje kolejne. Czasem to ma uzasadnienie, a czasem tylko niepotrzebnie generuje koszty.
Aplikacja, której backend robiłem, rozwiązuje ten problem w ten sposób, że pracownik może złożyć w aplikacji zapotrzebowanie na towar i otrzymać (lub nie) zgodę przełożonego na zakup. Uzyskawszy zgodę, ma określony czas, by zrealizować zamówienie.
Ta w sumie dość prosta aplikacja miała jednak dwa bardziej skomplikowane elementy: onboarding firmy, który wymagał zintegrowania z norweskim rejestrem przedsiębiorstw oraz implementacja zmian stanów encji zapotrzebowania, zrealizowana za pomocą wzorca Stanu. Do tego zaimplementowałem wysyłkę emaili, SMS-ów i notyfikacji PUSH.
Całość została wykonana w Nest.js z użyciem TypeScripta. Było to kolejne już wdrożenie na tym duecie i w efekcie z końcowego dzieła można było wypreparować "szablon" aplikacji Nestowej. W ten sposób zrobiłem coś, co mogło stanowić szkielet nowej aplikacji z modułami do ApiDoc, konfiguracji, połączenia z bazą danych, szablonami, wysyłką powiadomień itd. Wszystko dopracowane w paradygmacie Nest.js, przetestowane na produkcji, udokumentowane.